مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی قصه ­خوانی مادران بر کاهش نشانه­ هاي پرخاشگری در کودکان پيش­ دبستاني انجام شد.

روش: طرح پژوهش شبه­ آزمایشی از نوع پيش­ آزمون – پس­ آزمون با گروه كنترل بود. جامعه­ آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان پیش­ دبستانی ساکن در­ شهر تهران بودند و نمونه ­ای بالغ بر 80 کودک از میان مهدهای کودک­ های سطح شهر از طریق نمونه­ گیری خوشه­ ای چند مرحله ­ای انتخاب شد. تهران به 5 مرکز شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم شد و 2 مهد­کودک از هر مرکز انتخاب و در نهایت 37 کودک دختر و پسر (23 پسر، 14 دختر) كه نمره پرخاشگري آن­ها در مقياس پرخاشگري كودكان پيش­ دبستاني بالاتر از 90 به دست آمده بود انتخاب شدند. کودکان براساس نمره پرخاشگري در دو گروه آزمایش (19نفر) و کنترل (18 نفر) همتا شدند. برای ارزیابی کودکان از مقیاس پرخاشگری کودکان پیش­ دبستانی (واحدي و همكاران، 1387) استفاده شد. پس از انجام پيش­ آزمون گروه­ آزمایش تحت مداخله­ قصه ­خوانی توسط مادران قرار گرفت (گروه کنترل هیچ مداخله­ ای دریافت نکرد) و در پايان جلسات پس­ آزمون انجام شد. برای تحلیل داده­ ها، از روش تحليل كوواريانس استفاده شد.

یافته ­ها: نتایج تحلیل ­ها نشان داد که قصه­ خوانی مادران، نشانه ­های پرخاشگری کلامی، فیزیکی، رابطه ­ای و خشم تکانشی را در کودکان کاهش داده است.

بحث و نتیجه­ گیری: مادران با خواندن قصه و ارائه الگوي مناسب با استفاده از كتاب داستان به كودكانشان مهارت­هايي مي­ آموزند كه در كاهش پرخاشگري در ابعاد مختلف به آنها كمك مي­كند.

سارا آمایه؛ کارشناسی ارشد کتابداری

دکتر شکوه تفرشی؛ دکتری کتابداری، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

دکتر منصوره السادات صادقی؛ دکتری روانشناسی، عضو هیات علمی پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی

واژگان کلیدی: کتاب درمانی، قصه خوانی، پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، پرخاشگری رابطه ­ای، خشم تکانشی.